ข้าคือหยกงามมิใช่ก้อนหิน

นาง ถูกเลี้ยงดูมากับหญิงคณิกา ซึ่งนายหญิงแห่งหอวสันต์คนึง คาดหวังว่าจะได้นางมาช่วย ‘งาน’ ในหอนางโลม แต่เหตุใดจึงกลายเป็นเช่นนี้ไปได้หนอ เด็กหญิงตัวน้อยที่หน้าตาจิ้มลิ้มคนนั้น กลับชมชอบการแต่งกายเยี่ยงบุรุษ คบหากับเหล่าอันธพาล นิสัยหรือ ก็ห่างคำว่ากุลสตรีไปไกลจนเกินจะบรรยาย มีเพียงสิ่งเดียวที่ทำได้ดีและเป็นเครื่องเตือนใจว่านางยังเป็นสตรีอยู่ นั่นก็คือ การเย็บปักถักร้อย เท่านั้นเอง

   เหตุการณ์ ชื่อสถานที่ที่เกิดขึ้น และชื่อตัวละครในนิยายเรื่องนี้ แต่งมาจากจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ไม่มีความเกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ใดๆ